Αποτίμηση του αποτελέσματος των εκλογών του Συλλόγου
Αγαπητοί συνάδελφοι/ισσες, δεν είναι τυχαίο ότι η αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος απαιτεί μια σχετική χρονική απόσταση: Όταν απομακρύνεται κανείς λιγάκι, βλέπει πάντα πιο καθαρά.
Δεν είμαστε χαρούμενοι με το αποτέλεσμα. Δεν μπορούμε όμως να υποδυθούμε και τους έκπληκτους. Δεν περιμέναμε να μας ψηφίσουν πολύ περισσότεροι. Ίσα-ίσα που ο αριθμός των ατόμων που μας έδειξαν εμπιστοσύνη στα δυο όργανα που συμμετείχαμε (48 άτομα στο ΔΣ και 85 στο ΕΚΑ) δείχνει ότι σε μια περίοδο χωρίς κινητοποιήσεις, χωρίς ουσιαστικά γεγονότα, συνεχίζουν να υπάρχουν συνάδελφοι/ισσες που μας εμπιστεύονται.
Με αυτή την έννοια, νοιώθουμε επιτατική την ανάγκη να ευχαριστήσουμε από καρδιάς τους συναδέλφους/ισσες που μας ψήφισαν. Μας δίνουν κουράγιο για να συνεχίσουμε στο πλαίσιο των υποκειμενικών δυνατοτήτων και των αντικειμενικών συνθηκών (που ‘λέγαν και οι παλιότεροι). Γιατί, αγαπητοί συνάδελφοι/ισσες, είναι σημαντικό το να στέκεσαι όρθιος/α σε μια περίοδο που όλα γύρω σου καταρρέουν, μη έχοντας καν τη δυνατότητα να συζητήσεις, να ανταλλάξεις απόψεις, να διαφωνήσεις βρε αδερφέ, με τους υπόλοιπους εργαζόμενους (αυτό είναι που πιο πολύ από όλα μας έχει κοστίσει, και όχι μόνο σε ψήφους προφανώς).
Αλλά τα αποτελέσματα των εκλογών αυτών δείχνουν και κάτι άλλο μάλλον πιο σημαντικό: οι εκλογές καθώς φαίνεται δεν είναι (και ίσως να μην ήταν ποτέ και πουθενά) προνομιακό πεδίο έκφρασης της πραγματικής δυσαρέσκειας, που καθημερινά ακούγεται στις μονάδες για την απουσία του συλλόγου (ή καλύτερα για την «επιλεκτική φασαρία» του ΔΣ των συστημικών συνδικαλιστών).
Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο σωματείο μας. Αρκεί να δούμε πόσοι είναι δυσαρεστημένοι σήμερα από την πολιτική των καραγκιόζηδων που μας κυβερνούν και πόσοι τελικά θα τους ψηφίσουν – ε, θα πάψουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα. Ωστόσο (ευτυχώς) υπάρχουν κι εξαιρέσεις που δεν μας επιτρέπουν να βρίσκουμε άλλοθι: οι εκλογές στην ΕΙΝΑΠ ανέδειξαν σημαντική αύξηση των δυνάμεων του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή! https://tvxs.gr/news/ellada/telika-apotelesmata-einap-oenge-proti-i-nea-dimokratia-anodos-aristeras-ptosi-syriza Ο αγώνας που έδωσαν οι συνάδελφοι γιατροί στη διάρκεια της επιδημίας (και όχι μόνο) δείχνει τον δρόμο: μακάρι να μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τα δικά τους βήματα!
Σίγουρα η μεγάλη συμμετοχή στις εκλογές ενός πρωτοβάθμιου σωματείου είναι πάντα μια σημαντική παρακαταθήκη. Και στο δικό μας σωματείο ψήφισαν οι 640 από τους 811 εγγεγραμμένους (συμμετοχή σχεδόν στο 80%). Αλλά σε αυτούς τους 811 δεν περιλαμβάνονται παρά ελάχιστοι από τους εργαζομένους των εργολαβικών συνεργείων και του ΟΑΕΔ (δηλαδή αυτοί που περισσότερο απ’ όλους έχουν ανάγκη το σωματείο).
Δίκιο έχουν κάποιοι σχολιαστές στο blog: δεν είμαστε το ίδιο «συμπαθητικοί» στην πλειοψηφία. Αλλά σίγουρα δε μπορούμε να γίνουμε πιο «συμπαθητικοί» και «συμπαθητικές» - εκτός από το ότι μπορεί σε κάποιους να θέλουμε να είμαστε αντιπαθείς κάποιοι/ες είμαστε και μεγάλοι άνθρωποι… Ούτε πιο αποτελεσματικοί στις μικροεξυπηρετήσεις μπορούμε να γίνουμε (αν δει κανείς πόσες μετακινήσεις και δυσμενείς τοποθετήσεις έχουμε υποστεί από όλες τις διοικήσεις, βλέπει με σαφήνεια ότι δεν έχουμε κανένα ταλέντο…). Δεν μπορούμε καν να υποδυθούμε πως είμαστε καλοί μεσολαβητές («δώσε μου λίγο χρόνο να μιλήσω με τον Πρόεδρο και θα σου πω»). Αν αυτό ψάχνουν κάποιοι συνάδελφοι που δεν μας «συμπαθούν», θα τους κακοκαρδίσουμε.
Αλλά ότι κι αν πιστεύουμε εμείς, η αλήθεια είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια, παρά τις όποιες γκρίνιες και τα παράπονα, τελικά οι περισσότεροι εργαζόμενοι ψηφίζουν την ίδια παράταξη. Κάποιοι/ες επειδή συμφωνούν πολιτικά και ιδεολογικά. Κάποιοι/ες επειδή συμφωνούν με τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Κάποιοι επειδή θεωρούν ότι δεν έχουν (ακόμη) ξεπληρώσει την υποχρέωση στο ΠΑΣΟΚ (ή τη ΝΔ) που τους διόρισε. Κάποιοι/ες χάρις στις δημόσιες σχέσεις και τις προσφορές. Κάποιοι γιατί θεωρούν τους συγκεκριμένους συναδέλφους πιο αξιόπιστους. Ή πιο αποτελεσματικούς. Πολλοί γιατί – παρότι γκρινιάζουν ή/και βρίζουν- δε βρίσκουν ίσως κανέναν άλλο που να τους εμπνέει (κι αυτό είναι προβληματικό απ’ όπου κι αν το δει κανείς). Ίσως να υπάρχουν και αρκετοί που δεν ξέρουν άλλους που να έχουν ασχοληθεί μαζί τους, την ώρα που είναι πιεσμένοι σε μια καθημερινότητα που πνίγει, απέναντι σε έναν ασθενή που καταρρέει μέρα τη μέρα, με έναν προϊστάμενο που βασανίζει, με μια Διοίκηση που εκδικείται και φοβίζει, με έναν μισθό που δεν φτάνει ούτε για «ζήτω»… Αυτοί/ές μας ενδιαφέρουν περισσότερο από όλους. Νοιώθουμε κι εμείς πολλές φορές αδύναμοι και μόνοι. Από τη μέχρι τώρα πείρα μας, μόνο ένας τρόπος υπάρχει να ξεφύγουμε: ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΚΕΦΑΛΙ και να δούμε ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ/ΕΣ.
Για αυτό εμείς λέμε να συνεχίσουμε.
Να επιμείνουμε ότι για να είμαστε αποτελεσματικοί χρειάζεται διαφάνεια, προσήλωση στη συλλογικότητα, ενημέρωση όλων, τήρηση του καταστατικού, λειτουργία των συμβουλίων και επιτροπών που προβλέπονται, τακτικές και συχνές γενικές και τοπικές συνελεύσεις, συζήτηση και αγωνιστικές διεκδικήσεις. Γιατί (μπορεί να) συμφωνούμε όλοι στα αιτήματα (προφανώς δεν θα διαφωνήσουμε στον κατάλογο με τα αιτήματα που μετά τις εκλογές υπενθύμισε και η συστημική πλειοψηφία. Αυτό που μας ξενίζει είναι η (μη) σχέση αυτών των αιτημάτων με την προεκλογική πραγματικότητα).
Συνάδελφοι/ισσες το πρόβλημα βρίσκεται πάντα στο «δια ταύτα». Τι θα κάνουμε για να διεκδικήσουμε όλα αυτά που διεκδικούμε; Στο πρώτο ΔΣ μετά τις εκλογές τονίσαμε ότι είναι ιδιαίτερα θετικό το μήνυμα που εκφράζεται με τη μεγάλη συμμετοχή (ανεξάρτητα από το ποια είναι τα τελικά αποτελέσματα), ενώ σημειώσαμε ότι η περίοδος είναι κρίσιμη, αλλά αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι δεν δίνονται ευκαιρίες για να ξεκινήσουμε, έστω και από το μηδέν, έναν αγώνα με στόχο να ξαναπάρουμε πίσω ότι μας έχουν κλέψει, να παλέψουμε για συλλογική σύμβαση εργασίας χωρίς να αυτολογοκρινόμαστε ως προς τα αιτήματα μας και κυρίως να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των ελαστικών σχέσεων εργασίας, γιατί είναι ντροπή να έχουμε εργαζόμενους οι οποίοι είναι δύο και τριών ταχυτήτων και κυρίως να συνεχίζουμε να έχουμε εργαζόμενους με εργολάβους οι οποίοι αμείβονται με 3.000 ευρώ το μήνα ενώ οι συνάδελφοι μας με 300. Επίσης πρέπει να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης γιατρών, που έχει να κάνει και με το μισθολόγιο τους, το οποίο είναι επιεικώς απαράδεκτο.
Όσο αφορά στην εσωτερική λειτουργία του Συλλόγου, από τη μεριά μας υποσχεθήκαμε ότι θα κινηθούμε στην υπεράσπιση του καταστατικού το οποίο θεωρούμε ένα προοδευτικό καταστατικό (που πρέπει να θυμίσουμε ότι διαμορφώθηκε παρά τις αντιστάσεις συγκεκριμένων συνδικαλιστών). Υποσχεθήκαμε επίσης ότι θα πιέζουμε με όσες δυνάμεις έχουμε το ΔΣ στην κατεύθυνση να στηρίξει τα όργανα όπως προβλέπεται από το καταστατικό. Για μας το μεγάλο στοίχημα για το «αναβαπτισμένο» στη λαϊκή θέληση ΔΣ του σωματείου είναι να τηρήσει εκείνες τις διαδικασίες που θα εμπλέξουν τους νέους συναδέλφους στο Σύλλογο και ιδιαίτερα αυτούς με ελαστικές σχέσεις εργασίας δημιουργώντας κλίμα εμπιστοσύνης και συναδελφικότητας.
Στο πλαίσιο αυτό έχουμε ήδη καταθέσει πρόταση, το νέο ΔΣ να συνεδριάσει πριν το Πάσχα, με σκοπό να προετοιμάσει (σύμφωνα και με το καταστατικό του Συλλόγου) την προγραμματική ΓΣ, που έχει αποφασιστεί να γίνει μετά το Πάσχα.
Περιμένουμε την απάντηση του προσφάτως εκλεγέντος Προεδρείου η οποία ελπίζουμε να είναι θετική, ώστε η επόμενη περίοδος να μην είναι μια από τα ίδια…
ΑΡΣΥ, 8 Απριλίου 2022
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου