Η σημερινή μαζική συμμετοχή στην κινητοποίηση του Συλλόγου καθώς και η ανταπόκριση των συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα στο κάλεσμα του Συλλόγου για τον τρόπο εφαρμογής της εγκυκλίου με θέμα: «Έναρξη εφαρμογής ηλεκτρονικού συστήματος ωρομέτρησης», δείχνουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι το δίκαιο των αγώνων κερδίζεται με μαζικότητα και αποφασιστικότητα.
Δυστυχώς, η ανάγκη των διοικούντων να απολαύσουν το αίσθημα της «παντοδυναμίας», τους οδηγεί στο να ξεχνούν όχι μόνο τα δικά τους «ωράρια» εργασίας, αλλά και το γεγονός ότι σε καμία δομή ψυχικής υγείας δεν εφαρμόζεται παρόμοιο σύστημα, και μάλιστα με αυτό τον τρόπο που περιγράφεται στην εγκύκλιο. Και ο λόγος που αυτό γίνεται έχει να κάνει με την ιδιαιτερότητα του χώρου, με τις υψηλές πιέσεις που δέχεται το προσωπικό, με τη συνεχή ματαίωση που απειλεί καθημερινά τους εργαζόμενους και φυσικά με την πρόληψη του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης.
Οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ δε ζητούν να γίνει καμία εξαίρεση στο προσωπικό του ΟΚΑΝΑ. Το μόνο που ζητούν και θα το διεκδικήσουν μέχρι τέλους με κάθε τρόπο είναι η ισότητα με ότι ισχύει στους συναδέλφους που εργάζονται σε δομές ψυχικής υγείας και δη με εξαρτημένους από ουσίες (ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ, ΨΝΘ, ΨΝΑ, ΙΑΝΟΣ, ΑΡΓΩ).
Είναι γνωστό πλέον σε όλους τους παροικούντες τον ΟΚΑΝΑ, ότι ο Γενικός Διευθυντής δεν έχει καμία εμπειρία και γνώση πάνω σε αυτά τα θέματα. Μπορεί να νομίζει ότι «διευθύνει» αλυσίδα παραγωγής και χορήγησης take home. Οι τον Οργανισμό όμως Διοικούντες εκ των παλαιών συναδέλφων, όφειλαν ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας να γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του χώρου, και τις επιπτώσεις που παρόμοιες αποφάσεις μπορούν να φέρουν στην ουσιαστική «αποδοτικότητα» του προσωπικού και στην εν τέλει αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων. Αλλά ακόμη κι αν αυτά είναι «ψιλά» γράμματα (δηλαδή η τελική αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων και η σχέση της με την ικανοποίηση του προσωπικού, την δημοκρατία και την ελευθερία), ακόμη κι αν έχουν ξεχάσει τι λέει η βιβλιογραφία και η διεθνής εμπειρία, σίγουρα οι Διοικούντες–πρώην εργαζόμενοι, δεν μπορεί να έχουν ξεχάσει τα δικά τους ιδιαιτέρως πενιχρά ωράρια εργασίας. Και αν αυτοί θέλουν να τα ξεχάσουν,δυστυχώς για αυτούς τα θυμούνται πολύ καλά όσοι και όσες έχουν εργαστεί στις ίδιες μονάδες με αυτούς. Είναι πράγματι εξοργιστικό....
Οι δομές αιμορραγούν, οι μονάδες στερούνται γιατρών, λειτουργούν χωρίς τις απαραίτητες εξετάσεις λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων για μήνες. Συνεχίζει να μη διανέμεται ο απαραίτητος αριθμός συρίγγων, να μη γίνονται εξετάσεις για ηπατίτιδες και HIV/AIDS, να μην προχωράει κανένα πρόγραμμα εξάλειψης της ηπατίτιδας, να μη λειτουργούν τα πολλάκις προεξαγγελθέντα υπνωτήρια, να μη γίνονται νέα προγράμματα στις φυλακές, να μη μοιράζονται σύριγγες στις φυλακές, οι μονάδες διαλύονται κτιριακά και η Διοίκηση ασχολείται με το ISO για τις διοικητικές υπηρεσίες.
Απέναντι σε αυτή τη τραγική κατάσταση των Μονάδων η Διοίκηση στέκεται με αυταρχικό και σαδιστικό τρόπο απέναντι στους εργαζόμενους, που παλεύουν να προσφέρουν «υψηλού επιπέδου υπηρεσίες» από το περίσσευμα των εξαντλημένων ψυχικών δυνάμεων τους. Απέναντι σε εργαζόμενους που ενώ είναι έμπειροι, επαρκώς καταρτισμένοι και εκπαιδευμένοι δέχονται διαρκώς παρεμβάσεις άνωθεν για το έργο τους.
Η εγκύκλιος, με το ύφος και το περιεχόμενο της, είναι το κερασάκι στην τούρτα των διώξεων των εργαζομένων «…..διότι δε συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις». Βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις πρόσφατες επιλογές σε θέσεις ευθύνης με αποκλειστικό κριτήριο την πίστη και την αφοσίωση στα πρόσωπα που διοικούν τον Οργανισμό. Είναι ακόμη μια στοχευμένη προσπάθεια αποξένωσης των εργαζομένων από τη δουλειά τους, δηλαδή από τους θεραπευόμενους και τη θεραπεία.
Όλα τα δεδομένα, επιστημονικά και ιστορικά δείχνουν ότι για να έχει αποτέλεσμα η δουλειά μας δεν αρκεί να «βρισκόμαστε» στον χώρο εργασίας μας.
Οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να δίνουν το περίσσευμα της ψυχής τους κάθε μέρα για να σταθούν οι ίδιοι και οι θεραπευόμενοι τους όρθιοι, σε μια καθημερινότητα που ζητά και από τους δυο να σκύψουν το κεφάλι και να υποταχτούν.
Η αντίσταση στην υποταγή είναι το κίνητρο μας και όχι η διεκδίκηση της λούφας: Αυτοί που λουφάρουν σήμερα με τις ευλογίες της Διοίκησης, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να λουφάρουν και αύριο. Πάλι με τις ευλογίες της Διοίκησης.
Οι συνάδελφοι ιατροί έδειξαν το δρόμο με την επιστροφή των καρτών.Και η απάντηση της Διοίκησης είναι η απόφασή της να τους "καλέσει σε απολογία". Το ξεκίνημα του σημερινού μας αγώνα δεν μας χωρίζει σε νικητές και ηττημένους. Απλά υπογραμμίζει τα απολύτως στοιχειώδη και αυτονόητα που πρέπει να ισχύουν σε έναν Οργανισμό όπως ο ΟΚΑΝΑ.
Η Γενική συνέλευση του Συλλόγου αποφάσισε ομόφωνα να επιστρέψουν τις κάρτες στον Σύλλογο Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ όλοι οι εργαζόμενοι του Οργανισμού ακόμα και οι περίπου 120 σε σύνολο 650 εργαζομένων που σήμερα χτύπησαν κάρτα. (Θα αποσταλούν μέσα σε φάκελο από κάθε δομή στην Κεντρική Γραμματεία του ΟΚΑΝΑ με την ένδειξη για τον Σύλλογο Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ)
Παράλληλα θα συνεχίσει η καταγραφή της προσέλευσης και αποχώρησης του προσωπικού, όπως γινόταν όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα μέχρι και την προηγούμενη Παρασκευή με το mail ή το fax.
Σημείωση.Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων πραγματοποίηθηκε συνάντηση με το Διευθυντή του Γραφείου του Υπουργού Υγείας, όπου του παρουσιάστηκαν όλα τα θέματα που απασχολούν τον Οργανισμό και αναμένεται νέα συνάντηση για να δοθούν απαντήσεις στα θέματα που θίχτηκαν.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου