Tης Μένης Μαλλιώρη, Καθηγήτρια Ψυχιατρικής – ΕΚΠΑ, Αιγινήτειο Νοσοκομείο
Το ρητό “Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος”, (Καλλίνικος) ήταν ένα από τα αγαπημένα του έμπειρου πολιτικού Ανδρέα Παπανδρέου. Αναφέρεται, ότι το πίστευε και το είχε κορνιζαρισμένο στο γραφείο του.
Ο αχάριστος όχι μόνο δεν νοεί να ανταποδώσει το καλό αλλά με πλήρη αήθεια ούτε καν το αναγνωρίζει δεδομένου ότι, η αλαζονεία και η υπεροψία κυβερνούν τη σκέψη και τον λόγο του.
Είναι γνωστό ότι υπήρξα “θύμα” πολλών ευεργετηθέντων και στον χώρο του Οργανισμού κατά των Ναρκωτικών-ΟΚΑΝΑ, όπου υπηρέτησα ως Πρόεδρος επί 6 συνολικά έτη. Έτσι απέκτησα σίγουρα όχι μόνο σημαντικούς και διαχρονικούς φίλους, αλλά και “ασφαλείς εχθρούς”.
Στις κατά καιρούς διαπιστώσεις “εχθρικών” συμπεριφορών, δεν θεώρησα σκόπιμο να εκθέσω την πικρία και την απογοήτευσή μου! Έμεινα σιωπηλή εκτιμώντας ότι οι επιλογές και οι αποφάσεις της παρούσας διοίκησης του ΟΚΑΝΑ, ήταν απλά απόρροια διαφορετικής αντίληψης, τόσο για τα εκάστοτε θέματα όσο και για την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των εργαζομένων του Οργανισμού. Χρήσιμο να αναφέρω ότι στην παρούσα διοίκηση, τόσο ο Πρόεδρος κ. Καφετζόπουλος όσο και ο Αντιπρόεδρος κ. Φωτόπουλος (και οι δύο συνάδελφοι Ψυχίατροι) ήταν εργαζόμενοι του Οργανισμού επί προεδρίας μου.
Η είδηση σχετικά με την “αποπομπή” του επίσης συναδέλφου-ψυχιάτρου Κώστα Γαζγαλίδη, με υποχρεώνει όχι απλά να σπάσω την σιωπή μου αλλά να εκφράσω την πλήρη απογοήτευσή μου για τις ημέρες και τα έργα της τωρινής διοίκησης, ειδικότερα και ιδιαίτερα, για όσους από αυτούς ανήκουν στους “ευεργετηθέντες”.
Οι αναρτημένες, στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Εργαζομένων του ΟΚΑΝΑ, επιστολές του κ. Γαζγαλίδη προς τους συνεργάτες του εργαζόμενους και προς τη διοίκηση του ΟΚΑΝΑ αποτελούν κείμενα σπάνιου ήθους, αξιοθαύμαστης δημοκρατικής αντίληψης ακόμα και για τη διαχείριση δύσκολων προβλημάτων, ευκρισίας, αξιοπιστίας, διαχρονικής ανυστερόβουλης αυτοδιάθεσης, επιστημονικής πληρότητας και τεκμηρίωσης. Με αυτές τις βασικές αρχές και ακόμα περισσότερες, τίμησε ο εθελοντικά εργαζόμενος κ. Γαζγαλίδης τον ΟΚΑΝΑ από την ίδρυσή του το 1995 μέχρι και μόλις πριν λίγες ημέρες, όπου του κοινοποιήθηκε η αποδοχή της “διατεταγμένης”, όπως προκύπτει παραίτησής του!!
Η απορία μου, που στην ουσία είναι αγανάκτηση, δηλαδή συναίσθημα δυσφορίας για μία πράξη-απόφαση που προσβάλλει κατάφωρα, άδικα και αναίτια κάποιον εργαζόμενο, είναι το λιγότερο που μπορώ να κοινοποιήσω. Και μην ξεχνάμε ότι στο παρόν Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΚΑΝΑ, συμμετέχουν τρείς συνάδελφοι Ψυχίατροι που ακόμα και για λόγους συναδελφικής δεοντολογίας, όφειλαν να λειτουργήσουν διαφορετικά….
Αγαπητέ Κώστα, το εξαιρετικό κείμενο, της επιστολής σου προς τη διοίκηση του ΟΚΑΝΑ αλλά και η μέχρι τώρα πορεία σου, αφορά τελικά μόνο εκείνους που μπορούν να τα καταλάβουν…. Εγώ σίγουρα τα καταλαβαίνω και σε υποδέχομαι στον “κύκλο των χαμένων ποιητών”, δηλαδή όλων εκείνων που έτυχε να εκφράσουν και κυρίως να εφαρμόσουν, διαφορετικές απόψεις.
Αν και πιστεύω, ότι λόγω της αυτονόητης ευθιξίας σου, απλά διέθεσες την παραίτηση σου στην κρίση των μελών του Δ.Σ. του ΟΚΑΝΑ ευελπιστώντας στην αναγνώριση του έργου σου και στην εξομάλυνση των πιθανών παρεξηγήσεων, τελικά διευκόλυνες κάτι που κατ’ επανάληψη και πάντα σύμφωνα με την προσωπική μου εκτίμηση, έχει συχνά υιοθετήσει η παρούσα διοίκηση: την τακτική όπου, είτε «συμμορφώνεσαι» είτε δεν «συμμορφώνεσαι» με τας υποδείξεις, τελικά «εκτελείσαι»!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου