ΕΣΥ –
ΕΝΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Τελικά, που το πάνε οι δύο
παρατάξεις του ΔΣ του Συλλόγου;
Αναφερόμαστε
στις τελευταίες ενέργειες και ανακοινώσεις των δύο παρατάξεων του ΔΣ του
συλλόγου. Πρόκειται για αποφάσεις και ανακοινώσεις, που παρόλο που υπογράφονται
σαν ΔΣ, δεν αποτελούν αποφάσεις του ΔΣ συλλόγου, για τον απλούστατο λόγο
ότι το ΔΣ του συλλόγου, δεν συγκλήθηκε όλο αυτό το διάστημα για να πάρει
αυτές τις αποφάσεις. Ακόμα και οι Γενικές Συνελεύσεις, παρόλο που αποφασίστηκαν
με την ίδια αυθαίρετη διαδικασία, δεν πραγματοποιήθηκαν. Έγινε μόνο μία
συνέλευση, της Αθήνας, με συμμετοχή περίπου 40- 50 εργαζόμενων, στη Θεσσαλονίκη
δεν έγινε λόγω μη προσέλευσης εργαζόμενων και στις υπόλοιπες πόλεις δεν
επιχειρήθηκε καν η σύγκλησή τους. Το ερώτημα επομένως που μπαίνει είναι: έχουν
ένα τέτοιο δικαίωμα οι δύο παρατάξεις (Αγωνιστική Συνεργασία και ΑΡΣΥ), δηλαδή
να αποφασίζουν για όλα αυτά που ανακοινώνονται το τελευταίο διάστημα,
υποκαθιστώντας τα όργανα, το ΔΣ και κυρίως τη ΓΣ; Ασφαλώς και όχι. Αυτό όμως παρόλο που δεν είναι σημερινό
φαινόμενο και αποτελεί σχεδόν πάγια τακτική τους και επί πλέον παρόλο που δημιουργεί πολλά
προβλήματα στη λειτουργία του συλλόγου, δεν κρίνουμε σκόπιμο να το εξαντλήσουμε
τώρα.
Ας δούμε
όμως τα πράγματα με τη σειρά. Το τελευταίο διάστημα έχουν συμβεί ορισμένα
γεγονότα στον ΟΚΑΝΑ, που έχουν προκαλέσει αντίδραση των εργαζόμενων στη μονάδα
της Νίκαιας. Κατ΄ αρχάς η απόφαση της
διοίκησης να αλλάξει τη μονάδα της Νίκαιας, από μεθαδόνη σε βουπρενορφίνη και
να συμπτύξει τις δύο μονάδες μεθαδόνης μεταφέροντας τους θεραπευόμενους της.
Στη συνέχεια είχαμε την αντίδραση των
εργαζομένων και την έντονη ανοιχτή επιστολή που έστειλαν προς τη διοίκηση. Τη
συνάντηση του ΔΣ του συλλόγου με τη διοίκηση που έδειξε ότι υπήρχαν περιθώρια
συζήτησης και τέλος την αντίδραση της
διοίκησης με κλήση των εργαζομένων της
Νίκαιας, στη συνεδρίαση του ΔΣ του
ΟΚΑΝΑ.
Να
συμφωνήσουμε ότι η αλλαγή της μονάδας από μεθαδόνη σε βουπρενορφίνη δημιουργεί
προβλήματα και ότι θα έπρεπε προηγουμένως η διοίκηση να το συζητήσει με τους
εργαζόμενους και να βρεθεί μια λύση..
Να
συμφωνήσουμε ότι μια ομάδα εργαζομένων μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα και να
απευθύνουν ανοιχτή επιστολή προς τη διοίκηση, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για
προβλήματα που αφορούν τη μονάδα στην οποία εργάζονται.
Να
συμφωνήσουμε ακόμα ότι οι εργαζόμενοι είχαν το δικαίωμα να συντάξουν μια
επιστολή, με πολλές αιχμές, όχι όμως και με αναφορές περί συναλλαγών κάτω από
το τραπέζι, εκτός αν υπάρχουν στοιχεία για κάτι τέτοιο.
Να
δεχτούμε επίσης ότι ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να ζητήσει εξηγήσεις, και πολύ
περισσότερο η διοίκηση στην οποία απευθύνονταν, για το περιεχόμενο της
επιστολής. Ο τρόπος όμως που το έκανε αυτό, η διοίκηση, θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί από άστοχος έως απαράδεκτος.
Για το λόγο αυτό προτείναμε σαν παράταξη, ότι θα έπρεπε το ΔΣ του συλλόγου,
να επιδιώξει την άμεση συνάντηση με τη διοίκηση, να διαμαρτυρηθούμε για τη
συγκεκριμένη μεθόδευση και να αποτρέψουμε τυχόν επανάληψη παρόμοιων τακτικών.
Προς
μεγάλη μας έκπληξη η απάντηση που λάβαμε
από τα υπόλοιπα 4 μέλη του ΔΣ του συλλόγου, ήταν αρνητική.
Το νόημα
αυτής της άρνησης το καταλάβαμε την επόμενη μέρα όταν κυκλοφόρησαν δύο
πανομοιότυπα κείμενα, το ένα παραταξιακό της ΑΡΣΥ, και το άλλο σαν ΔΣ του
συλλόγου (θα ήταν νομίζω πλεονασμός να αναφέρω ότι και εδώ δεν υπήρξε
συνεδρίαση ΔΣ, και η απόφαση πάρθηκε από τις δύο παρατάξεις), με τον ίδιο εμπνευσμένο
τίτλο, «ημέρες του 36» και με το ίδιο αίτημα να παραιτηθεί η διοίκηση. Τώρα πως
γίνεται μια παράταξη και ένας σύλλογος να δημοσιεύουν σχεδόν το ίδιο κείμενο,
με τον ίδιο τίτλο, με τις ίδιες προτάσεις, την ίδια ημέρα και ώρα, μόνο μια
εξήγηση υπάρχει. Αυτή δηλαδή που ισχυριζόμαστε και εμείς, ότι οι δύο
παρατάξεις, αποφασίζουν εκτός διαδικασίας ΔΣ και υπογράφουν τις αποφάσεις τους
άλλοτε σαν παράταξη και άλλοτε σαν ΔΣ. Θα πρέπει να θεωρούν ότι απευθύνονται σε
πολύ αφελείς. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.
Πάντως η
ουσία είναι ότι δεν ήθελαν την επαφή με τη διοίκηση γιατί τους βόλευε να παίξουν για μια ακόμα φορά, για τους
δικούς τους λόγους το παιχνίδι του εντυπωσιασμού και να ζητήσουν την παραίτηση
της διοίκησης. Δηλαδή
παράκαμψαν την ουσία για λόγους εντυπώσεων.
Φυσικά
τους στείλαμε έγγραφη διαμαρτυρία λέγοντας ότι για μια τόσο σοβαρή απόφαση
χρειάζεται να αποφασίσει τουλάχιστον το ΔΣ και μας απάντησαν ότι έχει ήδη
αποφασίσει η ΓΣ. Αυτό ασφαλώς είναι το αστείο της υπόθεσης. Ενώ οι δυο
παρατάξεις κόπτονται δήθεν για τις
δημοκρατικές διαδικασίες και δείχνουν πως δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους,
ταυτόχρονα θεωρούν ότι τα 40 - 50 άτομα που μαζεύτηκαν στην Αθήνα, αποτελούν ΓΣ
σε απαρτία και ότι μπορούν να αποφασίζουν για το σύνολο των εργαζομένων
πανελλαδικά! Εμείς δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα παραπάνω. Τα γεγονότα
μιλούν από μόνα τους.
Είναι αυτονόητο ότι απορρίπτουμε
όλες αυτές τις διαδικασίες και
ζητάμε να σταματήσουν άμεσα. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να απομονώνουν
το σύλλογο από τους εργαζόμενους όπως φάνηκε και από τις γενικές συνελεύσεις. Επειδή
όμως τα γεγονότα τρέχουν, θα μπούμε στην ουσία των προτάσεων που μας έχουν
στείλει οι δύο παρατάξεις σαν προτάσεις του ΔΣ.
Συμφωνούμε
με το πλαίσιο των προβλημάτων. Όμως τα προβλήματα αυτά οφείλονται κατά κύριο
λόγο στις καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζονται στην υγεία και στον ευρύτερο
κοινωνικό τομέα και οι εργασιακές σχέσεις (Συλ. Συμβάσεις, κλπ), αποτελούν
αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, όπου αναμένονται
τα χειρότερα. Επομένως θα πρέπει να στοχεύσουμε προς την κατεύθυνση αλλαγής
αυτών των πολιτικών και η αλλαγή αυτή, ασφαλώς ξεπερνά τις δυνατότητες της
εκάστοτε διοίκησης. Όμως
οι διοικήσεις του ΟΚΑΝΑ μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη ποιοτική αναβάθμιση
των προγραμμάτων υποκατάστασης, να δεσμευτούν στην απόκρουση πιθανών πιέσεων
για γενικευμένη συνταγογράφηση, να θέσουν προτεραιότητες με τους υπάρχοντες
πόρους κ.ά. Πρωτίστως όμως η
διοίκηση θα πρέπει να κατανοήσει ότι το αντικείμενο που καλούνται να
υπηρετήσουν οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ, έχει μεγάλες δυσκολίες και δεν μπορεί να
υπηρετηθεί σωστά όταν οι σχέσεις διοίκησης εργαζομένων καταλήγουν να είναι, οι
τυπικές σχέσεις εργοδότη εργαζόμενου. Χρειάζεται περισσότερος διάλογος και
προσπάθειες για να βρεθούν λύσεις από κοινού.
Αυτός ο
διάλογος πρέπει να γίνει τώρα.
ΕΣΥ -
ΕΝΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εργαζομένων ΟΚΑΝΑ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου