ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΕΣΥ

Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του έχει σταθεί αμετακίνητος σε ένα και μοναδικό αίτημα:

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ  ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

ΥΨΗΛΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ,

ΠΟΛΥΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΟΛΙΣΤΙΚΑ

ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΑ ΤΡΙΑ ΕΠΙΠΕΔΑ:

ΠΡΟΛΗΨΗ

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ

Ένας από τους λόγους (αν όχι ο μόνος), που ο ΟΚΑΝΑ παρέχει ακόμη θεραπευτικές και ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες, είναι αυτή η διαρκής και αμετακίνητη θέση του Σωματείου μας και τα αντανακλαστικά των εργαζομένων, απέναντι σε όλες τις μέχρι σήμερα προσπάθειες να εφαρμοστεί στον ΟΚΑΝΑ ένα δόγμα, που πλασάρεται ως πιο ανοικτό, πιο μοντέρνο και πιο προοδευτικό, ακόμη και ως πιο επιστημονικό.

Το δόγμα αυτό μπορεί να συμπυκνωθεί στην επικέντρωση της αντιμετώπισης της εξάρτησης στην απλή χορήγηση υποκατάστατου στα εξαρτημένα άτομα (όπως «χορηγείται η ινσουλίνη στα διαβητικά άτομα» μας λένε),  χωρίς έλεγχο και χωρίς δομές και υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής υποστήριξης.

Το δόγμα αυτό όχι μόνο δεν είναι επιστημονικό, είναι αντιεπιστημονικό: Όλες οι μελέτες, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, όλες οι κατευθυντήριες οδηγίες συστήνουν την όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της εξάρτησης, σε δομές που θα πρέπει να συντείνουν στο one stop shop για όλα τα προβλήματα των εξαρτημένων ατόμων: εξάρτηση, ψυχική νόσος, κοινωνικοπρονοιακά προβλήματα, προβλήματα σωματικής υγείας.

Το δόγμα της απλής χορήγησης του υποκατάστατου χωρίς έλεγχο, δεν τολμάει να εκφραστεί ως τέτοιο στο δημόσιο λόγο. Ωστόσο εκφέρεται και μάλιστα απειλητικά, τρομοκρατικά και τιμωρητικά στο εσωτερικό του ΟΚΑΝΑ.

Οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ το γνωρίζουν πολύ καλά:

·         Οι ανακρίσεις της τελευταίας περιόδου ήρθαν μετά από πολλές «κλήσεις» για εξηγήσεις και συνετιστικά τηλεφωνήματα  σε θεραπευτικές ομάδες και υπευθύνους μονάδων (πχ. γιατί έφυγε κάποιος ασθενής που έδειξε βίαιη συμπεριφορά). Η παρέμβαση της Διοίκησης στα θεραπευτικά ζητήματα θα έπρεπε να εξαντλείται στη διασφάλιση της απρόσκοπτης λειτουργίας των θεραπευτικών ομάδων και όχι να εξασκείται με οποιοδήποτε τρόπο πίεση για αλλαγή θεραπευτικών αποφάσεων που δεν αρέσουν στην εκάστοτε Διοίκηση.

·         Το κλείσιμο της μονάδας της Νίκαιας έρχεται μετά από συνεχείς και πιεστικές προσπάθειες να κλείσουν όλες οι μονάδες μεθαδόνης τα Σαββατοκύριακα, ώστε όλα τα άτομα με παράλληλη χρήση πέρα κι έξω από κάθε επιστημονική και ιατρική δεοντολογία να λαμβάνουν Take Home δοσολογίες για τα σαββατοκύριακα, με άγνωστες συνέπειες για τους ίδιους τους εξαρτημένους και την κοινωνία.

·         Οι συκοφαντίες για μονάδες που λειτουργούν στα «όρια του πλαισίου» (ενός πλαισίου που φτιάχτηκε από τους ίδιους τους Διοικούντες, ώστε να μην είναι πλαίσιο αλλά «λάστιχο») εκτοξεύονταν πολύ πριν εκτοξευτούν οι απειλές, ότι όποιος δεν συμφωνεί με την Διοίκηση, πρέπει να μετανοήσει αλλιώς κινδυνεύει να χάσει τον «ρόλο» του ως εργαζόμενος.

·         Οι αυταρχικού τύπου αποφάσεις «κλείνουμε τη μεθαδόνη της Νίκαιας», τα «φύγε εσύ έλα εσύ», είχαν προαποφασιστεί κάτω από το τραπέζι (και αυτό δεν είναι συκοφαντία, αλλά πραγματικότητα για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ). Μόνο όταν έγινε η «φασαρία» οι Διοικούντες τον ΟΚΑΝΑ αναγκάστηκαν στην αναδίπλωση μιας δήθεν διαβούλευσης, η οποία όμως -όπως μας είπαν- «θα πρέπει να γίνει μόνο με επιστημονικά κριτήρια και να μην αφορά το ιδεατό αλλά το ρεαλιστικό». Δηλαδή να συμφωνεί με τα ανύπαρκτα αντιδραστήρια, τις ελλείψεις προσωπικού και τον προϋπολογισμό φτώχειας, ο οποίος είναι ίσος με αυτόν του 2004, ενώ τα εξυπηρετούμενα άτομα είναι τετραπλάσια. Αυτό ΔΕΝ είναι επιστήμη, είναι κατάχρηση του όρου, με σκοπό να εξυπηρετηθούν σχέδια εξόχως αντιεπιστημονικά.

Ο ΟΚΑΝΑ δεν είναι ένας οργανισμός που έχει απλά υπαλλήλους. Ο ΟΚΑΝΑ είναι ένας οργανισμός, που πρέπει να παράξει ένα έργο. Το έργο αυτό έχει άμεση σχέση με την θεραπευτική σχέση, την ανθρώπινη συνεργασία, τη δημιουργική σκέψη, την πολυφωνία, την αλληλεγγύη, την συμμετοχή.

·         Όταν οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ διαμαρτύρονται για τα σχέδια της Διοίκησης να κλείσει η μόνη μονάδα του Πειραιά, δεν το κάνουν επειδή θέλουν να κάνουν αντιπολίτευση.

o   Το κάνουν γιατί οι θεραπευόμενοι και οι οικογένειες τους έχουν ονοματεπώνυμα, έχουν πρόσωπα δεν είναι αριθμοί, γιατί έχουν αναπτυχθεί θεραπευτικές σχέσεις, που δεν επιτρέπεται με το «έτσι θέλω» ενός Διευθυντή να διαταράσσονται και να εξισώνονται με την κοντινότερη στάση του Μετρό.

·     Όταν οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ διαμαρτύρονται επειδή η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ παίρνει αποφάσεις «κάτω από το τραπέζι»,  δεν το κάνουν γιατί θέλουν να συνδιοικήσουν.

o   Το κάνουν γιατί δεν γίνεται να παράγεις έργο και μάλιστα θεραπευτικό αν δεν επιτρέπεις τον  διάλογο, αν δεν ανέχεσαι την πολυφωνία, αν δεν σέβεσαι τον εργαζόμενο, αν τρομοκρατείς και εκφοβίζεις αυτούς που καθημερινά δίνουν από το υστέρημα των δυνάμεων τους με αντάλλαγμα την απαξίωση και ένα μισθό κουτσουρεμένο και ανεπαρκή.

Η Επιστημονική Επιτροπή του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ είναι πολύ υπερήφανη γιατί όλα αυτά τα χρόνια, έχει υπερασπιστεί τα προγράμματα υποκατάστασης, απέναντι σε κάποιους «εξωτερικούς» εχθρούς, που τα συκοφαντούν ως «κρατική πρέζα» και τα θεωρούν άχρηστα και επιζήμια.

Είναι επίσης υπερήφανη γιατί έχει υπερασπιστεί τα προγράμματα υποκατάστασης απέναντι στους «εσωτερικούς» εχθρούς τους, οι οποίοι χρησιμοποιώντας επιστημονικά  παρωχημένες και ιατρικά επικίνδυνες λογικές, προσπαθούν να τα υποβαθμίσουν σε απλή χορήγηση μιας ουσίας.

Δυστυχώς καμία από τις μέχρι σήμερα Διοικήσεις του ΟΚΑΝΑ δεν τόλμησε το αυτονόητο: να θεσμοθετήσει την Επιστημονική Επιτροπή του Συλλόγου Εργαζομένων ως γνωμοδοτικό προς τη Διοίκηση όργανο. Και ο λόγος που δεν έγινε κάτι τέτοιο είναι το γεγονός ότι όλες οι Διοικήσεις γνωρίζουν ότι ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ και τα όργανα του, δεν αντιδρούν και δεν παλεύουν μόνο για τα μισθολογικά ή τα συντεχνιακά του αιτήματα, αλλά έχει θέσει ως προτεραιότητα τα θεραπευτικά και επιστημονικά ζητήματα.

Δυστυχώς ούτε αυτή η Διοίκηση στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

·         Αντί για συμμετοχή εφάρμοσε αυταρχισμό (σκεφτείτε ότι κάλεσε τους εργαζόμενους να συμμετέχουν ως παρατηρητές στο ΔΣ του ΟΚΑΝΑ και ζήτησε ρήτρα εμπιστευτικότητας όταν αποκαλύφθηκε η φαρσοκωμωδία των απολύσεων και των καθυστερημένων ενστάσεων στην Πάτρα).

·         Αντί για συζήτηση εφάρμοσε ανακρίσεις (σκεφτείτε το τι έγινε με τους συναδέλφους της Νίκαιας οι οποίοι το μόνο που έκαναν ήταν να υπερασπιστούν το δικαίωμα των θεραπευομένων της μόνης μονάδας μεθαδόνης του Πειραιά να συνεχίσουν τη θεραπεία τους).

·         Αντί για απορρόφηση της λίστας και ολιστική κάλυψη των αναγκών των εξαρτημένων, εφαρμόζει με «επιστημονικό» τρόπο την κυλιόμενη πόρτα (ας δούμε λίγο τον βαθμό συγκράτησης των ατόμων που εισέρχονται στην Μονάδα Άμεσης Πρόσβασης).

Η Διοίκηση αυτή -είτε παραιτηθεί είτε όχι - έχει χάσει τη νομιμοποίηση της στην καρδιά των εργαζομένων.

Και αυτό είναι κάτι πολύ σοβαρό. 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΚΑΝΑ

Επιστημονική Επιτροπή Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ