Συνάδελφοι-συναδέλφισσες ,
Για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια ύπαρξης του σωματείου μας θεσπίστηκε και εκλέχθηκε το πρώτο επιστημονικό όργανο του συλλόγου μας. Ένα εγχείρημα δύσκολο σε μια περίοδο μάλιστα που οι κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες δεν ήταν και οι πιο ευνοϊκές για το συνδικαλιστικό κίνημα. Βασικός στόχος των διοικούντων ήταν η διάσπαση και η διάλυση των συνδικαλιστικών οργάνων. Φυσικά η πραγματικότητα ήταν παρόμοια και στον ΟΚΑΝΑ και αυτό το αντιληφθήκαμε από την πρώτη μέρα της εκλογής μας. Η στάση της Διοίκησης του οργανισμού προς την ΕΠΕΣΥ ήταν από την αρχή καχύποπτη και απαξιωτική. Η Διοίκηση αγνοούσε επιδεικτικά την ύπαρξη της ΕΠΕΣΥ, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες από τη μεριά μας για εποικοδομητική συνεργασία με αποκλειστικό σκοπό το καλό των εξυπηρετούμενων. Πρωτεύων στόχος μας, παρά την αντιμετώπιση που είχαμε, ήταν να ανταποκριθούμε στην ανάγκη της ύπαρξης ενός πλαισίου λειτουργίας. Η ανάγκη ενός κοινού πλαισίου λειτουργίας αναγνωρίστηκε και από τη Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ, αλλά νιώσαμε πως αντί να λειτουργεί υποστηρικτικά στην προσπάθεια μας, λειτουργούσε ανταγωνιστικά. Παρόλα αυτά εμείς συνεχίσαμε την προσπάθεια μας καθώς πιστεύαμε πως, η μόνη πιθανότητα να υιοθετηθεί ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό πλαίσιο θα μπορούσε να προκύψει μέσω της συλλογικής προσπάθειας και όχι μονομερώς και κυρίως να συμπεριλαμβάνει αυτούς (τους εργαζόμενους), που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τα προβλήματα στον χώρο εργασίας τους. Θελήσαμε να εκμεταλλευτούμε τη μακροχρόνια εμπειρία που αποκομίσαμε κατά την καθημερινή τριβή τους με τους ασθενείς και να σεβαστούμε τις απόψεις όλων, ώστε να βρούμε έναν κοινό τόπο που θα διευκόλυνε την εργασία αλλά και τη συνεργασία μας. Όλοι οι εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας και τους ευχαριστούμε για την αποδοχή της ΕΠΕΣΥ και τη αμέριστη στήριξη τους. Με τη βοήθεια τους δημιουργήσαμε ένα πλαίσιο που στόχο είχε την ολιστική αντιμετώπιση των ασθενών μας.
Όπως προαναφέραμε όμως οι δυσκολίες ήταν πολλές. Υπήρξε συνεχής και σαφής άρνηση από την πλευρά της Διοίκησης να έρθει σε επαφή μαζί μας ενώ την ίδια περίοδο κυκλοφορούσε τις κατευθυντήριες γραμμές πάνω στις οποίες θα έπρεπε οι μονάδες να εργαστούν, μέχρι την ολοκλήρωση και την κατάθεση ενός πλαισίου από τη μεριά της, στο οποίο ήταν ολοφάνερη η προσπάθεια για την μείωση του κόστους λειτουργίας, ανεξάρτητα από την συνακόλουθη έκπτωση στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Παρόλα αυτά, η Διοίκηση πιεσμένη από τις αντιστάσεις από πλευράς των εργαζομένων και αναγνωρίζοντας ότι χωρίς την συμμετοχή μας δεν μπορεί να εφαρμοστεί κανένα πλαίσιο, προχώρησε σε ορισμένες αλλαγές της αρχικής της πρότασης με βάση τις προτάσεις που η ΕΠΕΣΥ είχε αρχικά καταθέσει, χωρίς ωστόσο να αποτραπεί ο βασικός σκοπός της πολιτικής της μείωσης του κόστους, με βάση και τις επιταγές της κυβέρνησης.
Την ίδια χρονική περίοδο εξαγγέλθηκε η δημιουργία μονάδων στους χώρους των νοσοκομείων, όμως κάτω από πολιτικές πιέσεις αυτή ακολούθησε το κλείσιμο όλων των μονάδων του κέντρου σε Αθήνα και Πειραιά. Καμία διαμαρτυρία μας για το κλείσιμο δομών και προγραμμάτων που ήδη λειτουργούν σε μια εποχή που το πρόβλημα των ναρκωτικών διογκώνεται, δεν εισακούστηκε παρόλο που αυτές οι διαμαρτυρίες στόχο είχαν τη δημιουργία νέων θέσεων θεραπείας με σκοπό την εξάλειψη της λίστας αναμονής και όχι την αντιπαράθεση μας με τη διοίκηση. Υπήρξε καταγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζαμε στους νέους χώρους εργασίας τόσο σε τεχνικά και χωροταξικά ζητήματα όσο και στις ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό. Δεν υπήρχαν χώροι για να εργαστούν με αξιοπρέπεια όλοι οι συνάδελφοι. Πολλοί από αυτούς τους χώρους ήταν μικροί και κακώς αεριζόμενοι, πράγμα επικίνδυνο τόσο για τους εργαζόμενους αλλά και για τους εξυπηρετούμενους που αναγκάζονται να συγχρωτίζονται σε χώρους που δεν μπορούν να εγγυηθούν την μη μετάδοση ασθενειών. Ούτε ως προς αυτό εισακουστήκαμε από τη Διοίκηση, αντιθέτως για άλλη μια φορά η υπόδειξη μας αντιμετωπίστηκε ως επιθετική κίνηση. Η απογοήτευση, ο κατακερματισμός μας σε πολλές και απομακρυσμένες πια μονάδες αλλά και η όλο και μεγαλύτερη εργασιακή φόρτιση οδήγησαν την ΕΠΕΣΥ σε αδράνεια. Μια περίοδο που το κράτος πρόνοιας κατέρρεε και η οικονομική πολιτική των διαρκών περικοπών και των μέτρων λιτότητας άφηνε και αφήνει τα θύματα της απροστάτευτα είτε πρόκειται για τους εργαζόμενους είτε για τους θεραπευόμενους. Παρόλη την προσπάθεια δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στο ύψος των αναγκών της περιόδου και με την αντίσταση μας να ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές. Από ένα σημείο και πέρα αποδεχτήκαμε την πραγματικότητα και λειτουργήσαμε και εμείς διαχειριστικά. Αποδεχτήκαμε τις ελλείψεις των υποκατάστατων (τον τελευταίο ενάμιση χρόνο τρεις φορές οι μονάδες μεθαδόνης κόντεψαν να βάλουν λουκέτο), των αντιδραστηρίων, των αιματολογικών εξετάσεων, των ψυχιατρικών και παθολογικών φαρμάκων. Χαρακτηριστικά η έλλειψη των εμβολίων καταργεί των πρωταρχικό στόχο των δομών που χορηγούν υποκατάστατα δηλαδή τη μείωση της βλάβης από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Συνεπεία αυτών των ελλείψεων οι εργαζόμενοι έγιναν σε αρκετές περιπτώσεις στόχος επιθέσεων από τη μεριά κάποιων θεραπευόμενων που αντιλαμβάνονται ως υπαίτιους της όποιας έλλειψης τους εργαζόμενους, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και όχι τη Διοίκηση ή το Υπουργείο. Ο θυμός που κατέλαβε όλους μας καθώς και η αίσθηση αδυναμίας ήταν που μας οδήγησε να ταμπουρωθούμε και εμείς σιγά σιγά, χωρίς να το καταλάβουμε, πίσω από ένα τείχος, το οποίο ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν ήταν τείχος αδιαφορίας.
Νιώθουμε την ανάγκη να ζητήσουμε συγνώμη για τις ελλείψεις μας σαν ΕΠΕΣΥΕ και κυρίως από τους συναδέλφους, που εργάζονται στην επαρχία οι οποίοι μακριά από το κέντρο εξουσίας, είχαν μικρότερη δυνατότητα να αντιδράσουν σε ότι συνέβαινε.
Εν κατακλείδι παρόλο, που εκτιμούμε ότι δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στο έργο που αναλάβαμε έτσι όπως θα θέλαμε, θεωρούμε ότι η συνέχεια της λειτουργίας της ΕΠΕΣΥ είναι επιτακτική. Ειδικά στη σημερινή εποχή που όλες οι ψυχοκοινωνικές δομές καταρρέουν, η ΕΠΕΣΥ μπορεί να αποτελέσει το θεσμικό εκείνο όργανο που μαζί με το ΔΣ του συλλόγου θα στηρίξει τους εργαζόμενους στον ΟΚΑΝΑ ώστε και αυτοί με τη σειρά τους να είναι σε θέση να βοηθήσουν αποτελεσματικά τους ασθενείς τους. Για την επιτυχία αυτού του σκοπού το ΔΣ του Συλλόγου πρέπει να στηρίξει ακόμη πιο ενεργά και αποφασιστικά τη λειτουργία και τη δράση της ΕΠΕΣΥ, ενώ παράλληλα πρέπει να διεκδικήσουμε έμπρακτα και ανυποχώρητα τον σεβασμό της αναγκαιότητας του ρόλου της ΕΠΕΣΥ από την εκάστοτε Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ, όποια και αν είναι αυτή.
Πιστεύουμε ότι η νέα ΕΠΕΣΥ που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές του σωματείου μας, θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις σημερινές δυσκολίες, θα συνεχίσει το έργο που έγινε από την απερχόμενη ΕΕ, θα μάθει από τα λάθη των «πρωτάρηδων» και θα προσφέρει με την παρουσία της στη συνέχεια της λειτουργίας του ΟΚΑΝΑ. Η δική μας φυσικά εμπειρία και βοήθεια θα είναι πάντα στη διάθεση των συναδέλφων που θα ακολουθήσουν, στους οποίους και ευχόμαστε εγκάρδια μια εποικοδομητική πορεία. Σε σας, τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε που μας τιμήσατε με την ψήφο σας και μας εμπιστευτήκατε να σας εκπροσωπήσουμε στην παρθενική λειτουργία της ΕΠΕΣΥ.
Όπως προαναφέραμε όμως οι δυσκολίες ήταν πολλές. Υπήρξε συνεχής και σαφής άρνηση από την πλευρά της Διοίκησης να έρθει σε επαφή μαζί μας ενώ την ίδια περίοδο κυκλοφορούσε τις κατευθυντήριες γραμμές πάνω στις οποίες θα έπρεπε οι μονάδες να εργαστούν, μέχρι την ολοκλήρωση και την κατάθεση ενός πλαισίου από τη μεριά της, στο οποίο ήταν ολοφάνερη η προσπάθεια για την μείωση του κόστους λειτουργίας, ανεξάρτητα από την συνακόλουθη έκπτωση στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Παρόλα αυτά, η Διοίκηση πιεσμένη από τις αντιστάσεις από πλευράς των εργαζομένων και αναγνωρίζοντας ότι χωρίς την συμμετοχή μας δεν μπορεί να εφαρμοστεί κανένα πλαίσιο, προχώρησε σε ορισμένες αλλαγές της αρχικής της πρότασης με βάση τις προτάσεις που η ΕΠΕΣΥ είχε αρχικά καταθέσει, χωρίς ωστόσο να αποτραπεί ο βασικός σκοπός της πολιτικής της μείωσης του κόστους, με βάση και τις επιταγές της κυβέρνησης.
Την ίδια χρονική περίοδο εξαγγέλθηκε η δημιουργία μονάδων στους χώρους των νοσοκομείων, όμως κάτω από πολιτικές πιέσεις αυτή ακολούθησε το κλείσιμο όλων των μονάδων του κέντρου σε Αθήνα και Πειραιά. Καμία διαμαρτυρία μας για το κλείσιμο δομών και προγραμμάτων που ήδη λειτουργούν σε μια εποχή που το πρόβλημα των ναρκωτικών διογκώνεται, δεν εισακούστηκε παρόλο που αυτές οι διαμαρτυρίες στόχο είχαν τη δημιουργία νέων θέσεων θεραπείας με σκοπό την εξάλειψη της λίστας αναμονής και όχι την αντιπαράθεση μας με τη διοίκηση. Υπήρξε καταγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζαμε στους νέους χώρους εργασίας τόσο σε τεχνικά και χωροταξικά ζητήματα όσο και στις ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό. Δεν υπήρχαν χώροι για να εργαστούν με αξιοπρέπεια όλοι οι συνάδελφοι. Πολλοί από αυτούς τους χώρους ήταν μικροί και κακώς αεριζόμενοι, πράγμα επικίνδυνο τόσο για τους εργαζόμενους αλλά και για τους εξυπηρετούμενους που αναγκάζονται να συγχρωτίζονται σε χώρους που δεν μπορούν να εγγυηθούν την μη μετάδοση ασθενειών. Ούτε ως προς αυτό εισακουστήκαμε από τη Διοίκηση, αντιθέτως για άλλη μια φορά η υπόδειξη μας αντιμετωπίστηκε ως επιθετική κίνηση. Η απογοήτευση, ο κατακερματισμός μας σε πολλές και απομακρυσμένες πια μονάδες αλλά και η όλο και μεγαλύτερη εργασιακή φόρτιση οδήγησαν την ΕΠΕΣΥ σε αδράνεια. Μια περίοδο που το κράτος πρόνοιας κατέρρεε και η οικονομική πολιτική των διαρκών περικοπών και των μέτρων λιτότητας άφηνε και αφήνει τα θύματα της απροστάτευτα είτε πρόκειται για τους εργαζόμενους είτε για τους θεραπευόμενους. Παρόλη την προσπάθεια δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στο ύψος των αναγκών της περιόδου και με την αντίσταση μας να ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές. Από ένα σημείο και πέρα αποδεχτήκαμε την πραγματικότητα και λειτουργήσαμε και εμείς διαχειριστικά. Αποδεχτήκαμε τις ελλείψεις των υποκατάστατων (τον τελευταίο ενάμιση χρόνο τρεις φορές οι μονάδες μεθαδόνης κόντεψαν να βάλουν λουκέτο), των αντιδραστηρίων, των αιματολογικών εξετάσεων, των ψυχιατρικών και παθολογικών φαρμάκων. Χαρακτηριστικά η έλλειψη των εμβολίων καταργεί των πρωταρχικό στόχο των δομών που χορηγούν υποκατάστατα δηλαδή τη μείωση της βλάβης από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Συνεπεία αυτών των ελλείψεων οι εργαζόμενοι έγιναν σε αρκετές περιπτώσεις στόχος επιθέσεων από τη μεριά κάποιων θεραπευόμενων που αντιλαμβάνονται ως υπαίτιους της όποιας έλλειψης τους εργαζόμενους, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και όχι τη Διοίκηση ή το Υπουργείο. Ο θυμός που κατέλαβε όλους μας καθώς και η αίσθηση αδυναμίας ήταν που μας οδήγησε να ταμπουρωθούμε και εμείς σιγά σιγά, χωρίς να το καταλάβουμε, πίσω από ένα τείχος, το οποίο ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν ήταν τείχος αδιαφορίας.
Νιώθουμε την ανάγκη να ζητήσουμε συγνώμη για τις ελλείψεις μας σαν ΕΠΕΣΥΕ και κυρίως από τους συναδέλφους, που εργάζονται στην επαρχία οι οποίοι μακριά από το κέντρο εξουσίας, είχαν μικρότερη δυνατότητα να αντιδράσουν σε ότι συνέβαινε.
Εν κατακλείδι παρόλο, που εκτιμούμε ότι δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στο έργο που αναλάβαμε έτσι όπως θα θέλαμε, θεωρούμε ότι η συνέχεια της λειτουργίας της ΕΠΕΣΥ είναι επιτακτική. Ειδικά στη σημερινή εποχή που όλες οι ψυχοκοινωνικές δομές καταρρέουν, η ΕΠΕΣΥ μπορεί να αποτελέσει το θεσμικό εκείνο όργανο που μαζί με το ΔΣ του συλλόγου θα στηρίξει τους εργαζόμενους στον ΟΚΑΝΑ ώστε και αυτοί με τη σειρά τους να είναι σε θέση να βοηθήσουν αποτελεσματικά τους ασθενείς τους. Για την επιτυχία αυτού του σκοπού το ΔΣ του Συλλόγου πρέπει να στηρίξει ακόμη πιο ενεργά και αποφασιστικά τη λειτουργία και τη δράση της ΕΠΕΣΥ, ενώ παράλληλα πρέπει να διεκδικήσουμε έμπρακτα και ανυποχώρητα τον σεβασμό της αναγκαιότητας του ρόλου της ΕΠΕΣΥ από την εκάστοτε Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ, όποια και αν είναι αυτή.
Πιστεύουμε ότι η νέα ΕΠΕΣΥ που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές του σωματείου μας, θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις σημερινές δυσκολίες, θα συνεχίσει το έργο που έγινε από την απερχόμενη ΕΕ, θα μάθει από τα λάθη των «πρωτάρηδων» και θα προσφέρει με την παρουσία της στη συνέχεια της λειτουργίας του ΟΚΑΝΑ. Η δική μας φυσικά εμπειρία και βοήθεια θα είναι πάντα στη διάθεση των συναδέλφων που θα ακολουθήσουν, στους οποίους και ευχόμαστε εγκάρδια μια εποικοδομητική πορεία. Σε σας, τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε που μας τιμήσατε με την ψήφο σας και μας εμπιστευτήκατε να σας εκπροσωπήσουμε στην παρθενική λειτουργία της ΕΠΕΣΥ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου